=____= *จ้องคนที่เข้ามาอ่าน*
โห๋ย! ไม่รู้สิครับ! รู้สึกอยากเขียนบล็อกน่ะ! เเต่คิดไม่ออกว่าจะเขียนเรื่องอะไรหรือทำให้มันสร้างสรรค์ดี OTL!!!
เเบบว่าผม
เบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ น่ะ
เอาเหอะ
ผมขอละเลงความคิดเลยละกัน -- a (เเต่คงไม่หดหู่+สับสนเท่าครั้งที่เเล้ว)
=======================
*หายใจเข้าลึกๆ*
กู อยาก เล่น เกม โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปล.!!!! เล่นเเบบอิสระน่ะเข้าใจหมายยยยยยยยยยยยยย!!!
[คำเตือน ข้อความต่อไปนี้เป็นการเขียนที่เกิดมาจากอารมณ์ของผู้เขียนเท่านั้น อาจมีรุนเเรง เเละสิ่งไม่ควรพูดด้วย....... เเต่จะเขียนอ่า โว๋ยยยยยยยยยย!!!!!]
กุ อิจฉา คน ที่ มัน ได้ เล่น เกม
โว้ยยยยยยยยย!!!!
โดย เฉพาะ คน ที่ ไม่ ได้ ทำ อะ ไร เลย เเล้ว มัน ก็ ได้ ทำ อะ ไร ที่ มัน อยาก ทำ!!!!!!!!!
ทำไม ทำไม ทำไม!! กุต้องมานั่งเป็นยิ่งกว่าเด็กดี ถึงได้เล่น!!
(ครูผมปลอบมาว่า... เพราะผมจับฉลาก.. ก่อกรรมเรื่องเกมชาติก่อน.. ชาตินี้เลยเจอเเม่นั่งคุมเรื่องเกม... คนอื่นเขาจับฉลากก่อนเกิดได้ดี... เจอเเม่ใจดี หรือ เเม่ปล่อย... เลยได้เล่นเกม)
ผม เบื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!! เเล้วผมก็โมโห (โดยไร้เหตุผล... ผมเข้าใจ...)
...................
ชิ ชะ....
เดือนนี้...
ไม่เด้
เดือนหน้า เดือนพฤษภาคมผมก็มีสอบอีก
FINAL EXAM!!!!!!!!!!!!!!!!! DO YOU GOT IT!?!?!?!!??!?!
ผมไม่เคยเครียดกับสอบเท่านี้มาก่อนเลยยยยยย!!!
ปกติผมก็อ่านๆ ไปงั้นๆ น่ะ ทำก็ทำไป
เเต่ทำไมคราวนี้ผมเครียดน่ะหรอ?
มันเป็นการเดิมพันว่าผมอาจจะได้กลับมาเล่น (เน้น... อาจ ... อาจ..... อาจ!!!!!!!!!!!!!!! เเล้วนี้ก็มีโอกาซต่ำมากด้วย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!) หรือไม่ได้เล่นจนกว่าผมจะ เรียนจบ สอบเข้าได้ เรียนมหาลัยจบ เเล้วก็หางานทำ!!!!!!!
ว้ากกก!!!!!!!!!!!!!!!!! - -....... เเหม.. อย่างกับว้ากในนี้มันจะได้ปลดปล่อยเนอะ.... (ที่จริงก็อยากทำให้ font มันใหญ่กว่านี้เเต่เอาเหอะ...)
.......................
DAMN SHIT!!!!!!!!!!!!
===================
วันนี้ผมออนเอม......
ผมกำลังรอที่จะคุยกับพี่คนๆ หนึ่ง...
เเต่ก็นะ...
เขาไม่ว่าง......
........
เขากำลังเล่นเกมที่ผมก็อยากเล่นเเล้วเขาก็อยากให้ผมกลับไปเล่น
..........
ไม่มีใครว่างกับผมสักคนนั้นเเหละ (เเล้วทำไมต้องมีคนมาว่างกับเมิงว่ะ?)
พี่อีกคนผมก็รอ.....
รอเมื่อไรเขาจะออนเอมนะ..
รอเมื่อไรเขาจะเรียนเสร็จที่ๆ เข้าค่ายเเล้วก็เดินมาร้านเน็ต....
ตรงเวลากับที่ผมออน... พวกเราจะได้คุยกัน...
เพื่อนผมอีกคน...
เมื่อไรเขาจะออน..
พอเขาเห็นชื่อเอมผม..
เขาจะได้เทศ
จะได้คุยกับผม........
.........
เเละอีกหลายๆ คน
ทั้งหมดนี้..... ถึงพวกเขาจะออน
เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ
ผมกลับไม่รู้จะคุยอะไรกับพวกเขา...
เรื่องพวกนี้...
ก็เกิดขึ้นเหมือนกันกับพวกเพื่อนสนิทๆทั้งหลายของผม
ผมอยากคุย เรื่องปัญหาของผม
เเต่พอผมเจอพวกเขาผมก็ได้เเต่นิ่งเงียบ เเล้วก็คุยเรื่องอื่นไป
พอไม่เจอใคร
ผมก็มานึกถึงเรื่องพวกนี้...
เหงา..... (ข้าคนนี้ขี้เหงาเวอร์กว่าคนทั่วไปสินะ..)
.........
PSP.....
ญาติผมบอกจะยกให้ผมตั้งเเต่เดือนมกรานู้นะ
ป่านนี้เขาก็ยังไม่ได้กลับมา......
เขาบอกเดือนมิถุกลับ
ผมปิดเทอมเเล้วละตอนนั้น...
เดือนหน้าก็สอบ......
ผมเครียด..... ไม่เคยเครียดสอบเเบบนี้มาก่อนเลย.....
เขาบอกเพิ่มเติมมาว่าถ้าผมเกรตตกหล่นมาลงกว่า 3.00... เขาก็จะยึดคืน...
อ๋า....
เครียด.. เครียด... เครียด..... ไม่เคยเครียดเรื่องนี้(เรื่องเรียน)มาก่อนเลยเเฮะ.....
==================
เเปลกนะ.. วันที่ 8-9-10 มิวชวนผมไปวัด.......
ไม่รู้ไปเเล้วจะมีอะไรดีขึ้นไหมนะ
ผมรู้สึกเหมือน...
เอ๋... พวกพระที่ (ถ้าผมใช้คำผิดผมขอโทษนะ.. เพราะผมภาษาไม่ค่อยดีมันเลยดูเหมือนไม่มีมารยาทไปด้วย..) วัด.... เขาได้มาเรียนหนังสือเเบบผมหรอ? คือเเบบ.. สังคมเเบบที่ผมอยู่ในโรงเรียนเนี่ย..
พระเคยเล่นเกม??
เคยได้สัมผัสความรู้สึก?
เเละอื่นๆ อีกมาก.....
ถ้าจะได้คุย ผมอยากคุยกับเเม่ชีมากกว่าด้วยเเหละ.......
ผมมีความรู้สึก
ผู้ชายส่วนมาก ไม่ใส่ใจ ความรู้สึกผู้หญิง (ใครที่งงส่วนนี้คลิกเข้าไปดู profile ผมนะครับ.. สำหรับคนที่ยังไม่รู้)
.......
เฮ้อ...........
===========
ผมสารภาพต่อเพื่อนๆ นะครับ
ECO อยากกลับไปเล่นกับเพื่อนๆ ในบอร์ด...
โดยเฉพาะกับพี่เคช.... เห็นปกติพี่เขาเล่นทีไร.. ก็ไม่ค่อยได้คุยกับผมเท่าไร (ก็เขาเล่นอยู่นิ... จะไปว่างคุยได้ไง พอคุยกับผมบ้างทีผมก็เงียบ.. ไม่สิ ส่วนมากผมเงียบ)
Summoner Master Online...... อยากเล่นกับพี่เนท... สอนพี่เขาเล่น...
จะได้เล่นเกมการ์ดที่คนไทยสร้างด้วยกัน...
พี่ทั้งสองคนนี้... อยากคุย คุยอีก เล่นกันอีก เล่นโดยที่ผมเป็นหมาขาว โดนเเกล้ง เเละเเกล้งพี่สองคนนั้น
Dekaron.... (เอ่อ... ก็ไม่ได้เล่นมาหลายเดือนเเล้วละครับ.. ไม่ค่อยมีเหตุเล่น)
ACE Online... มันส์ครับ... อันนี้มันส์ส่วนตัว.. สนุกมาก.......
Tales Runner......
Knight Family.... เป็นเเฟมที่ดีมากๆ เลยครับ
ขนาดผมไม่สนิทกับใครเลย (นอกจากมิวซึ่งชวนผมเข้าเเฟนนี้) ผมก็เริ่ม... ค่อยๆ เข้าสังคมไปกับเเฟนนี้ด้วย (ถึงผมจะไม่ค่อยมีเวลาให้เเฟมนี้เพราะไม่ค่อยคุยกับหลายคนกับเล่นเกมนี้ได้เเค่เดือนละครั้งที่งาน Champ of the Month ก็เถอะ.....)
เเต่อย่างน้อย... ผมก็ได้มีส่วนร่วมเเล้ว......
..........
Dissidia Final Fantasy ผมยังเล่นไม่เสร็จเลย (ถึงจะพอใจเสร็จเเค่ฆ่า IC:Chaos เร็วที่สุดในบรรดาคนรู้จักก็เถอะ...)
Crisis Core VII Final Fantasy ยังไม่ค่อยไปไหนเลยครับ.. เเค่บุก Wutai เอง
...
เกมอื่นๆ อีก
Tekken
Gundam
Rockman
บลาๆๆๆๆๆ
Mugen ก็ยังไม่ได้เล่นภาคอังกิดเลย....... (ที่เเย่ที่สุดคือภาคอังกิดไม่มีเสียงพาย์ OTL!!!!!)
Final Fantasy 4 ก็ยังไม่ได้ตัวละคร Edge เลย T_T (พึ่งกลับมา Boron เอง!!!)
เเละอีกหลายๆ อย่าง......... (ซึ่งคิดไม่ออก+มันเป็นไปไม่ได้สำหรับชีวิตผม....)
เฮ้อ.........
ตื่น
กิน
เรียน
กลับ
เรียนพิเศษ
กลับ
ทำการบ้าน
นอน
วกกลับที่เดิม........
[Idea Empty........for now]
========================================
เเต่งเล่นๆ:
-White Dog
หมาขาว
"นะ.. นายเป็นใครนะ??"
ผมถาม
"อ้าว... ก็บอกว่า ..... [ ] .... ยังไงละ"
.... ไม่รู้ผมหูไม่ดีหรือเขาไม่ได้พูดชื่อกันเเน่
"เอ้า จะลุกขึ้นมาหรือยัง? นอนอยู่เเบบนั้นอยู่ได้"
ผมขยับตัวจะลุกตามเสียงที่บอก
....... อึก!? ลุกไม่ได้!?
ผมหันกลับไป....
มีเเผลเวอะหวะ..ขนาดใหญ่ที่ท้องผม ผมดูไม่ออกว่าผมไปได้เเผลนี้จากไหน?? เมื่อไร?? เเต่ที่เเน่ๆ...
ตัวผมเกือบครึ่งเต็มไปด้วยเลือดสีเเดง....
"เฮ้อ.... อะไรกันนี้ เเค่นี้ก็ลุกไม่ได้ละ??"
หะ... เห้ย... บ้านป้าเอ็งสิ! เเผลเเบบนี้ลุกได้ =[]=""!!
" - -a.. เฮ้อ มาๆ เดียวข้าช่วยเอง"
เเล้วเขาคนนั้น (ใครก็ไม่รู้??) ก็เดินมาช่วยพยุงตัวผมให้ลุกขึ้น
"โอ๊ย...."
"เอ่อ โทษทีๆ เเรงไปหรอ"
"... อะ.. อื้ม มันเจ็บนะ"
เเปลกเเฮะ..... พอเขามาจับตัวผมมันเหมือนน่าจะเจ็บมากกว่านี้นะ.. ก็เเผลซะ....
"นี้.... จะพาเราไปไหนน่ะ"
.......
"ไม่ต้องห่วงน่า เดียวข้าไปเจ้าไปรักษาเอง..."
เขามีรอยยิ้มผุดขึ้นมาโดยที่ผมไม่รู้.......
PS. Please excuse me for my bad grammar+vocabulary for both Thai AND English _ _
1 comment:
อ้าวเฮ้ย!? (=[]=)"...แย่แล้วตู...
พี่ขอโทษษษษษ!! (>[]<)
ตอนนี้พี่กลับจากค่ายซัมเมอร์แล้วล่ะ!!!
ตอนนี้พี่อยู่และไม่มีเน็ตจะเปิด เล่นผ่านมือถือเอา!!!!
ที่จริงพี่ก็ไม่แย่ไปมากกว่าพรีมเลยนะ
พ่อแม่พี่เขาก็ไม่อยากให้เล่นเน็ต ไม่อยากให้พี่เล่นเอ็ม
พี่แค่อาศัยโอกาสที่พี่อยู่ห่างสายตาพ่อแม่เล่นเฉยๆเท่านั้นแหละ
ถ้าพี่อยู่บ้านกับครอบครัวพี่ พี่คงไม่ได้เล่นหรอก
ตอนนี้พรีมคงต้องรู้อะไรบ้างแล้วล่ะ ว่าพ่อแม่เราเขาไม่หวังอะไรจากพี่ของพรีมแล้ว และเขาถือว่าพรีมคือความหวังเดียวของเขาแล้วในตอนนี้
เขาเลย...ทำทุกอย่างเพื่อให้พรีมไม่ออกนอกกรอบที่พวกเขาตีไว้
ตอนเด็กๆพวกญาติพี่เขาก็ทำให้พวกผู้ใหญ่ผิดหวัง แล้วความหวังทุกอย่างก็มาลงกับพี่
พี่ต้องอยู่ในกฎเกณฑ์ของพวกท่านจนมันมาถึงจุดที่ทนไม่ไหว พี่ก็ต้องหาอะไรที่ระบายความอัดอั้นตันใจบ้าง
จนพ่อแม่พี่ท่านจับได้น่ะแหละ ว่าพี่เริ่มซื้ออะไรไร้สาระมา ท่านก็ทิ้งก็เผาหมด
เผอิญพวกท่านเริ่มพยายามเข้าใจพี่ พี่ถึงซื้อถึงเล่นได้บ้าง
...แค่นั้นแหละ...
แต่จะเอาไปเปรียบกับพรีมทั้งหมดก็ไม่ได้หรอก
แต่สิ่งที่เหมือนกันตอนนี้ที่พี่คิดไว้ คือ พ่อแม่ของเราทั้งคู่คงพยายามหาอะไรที่มั่นคงกับชีวิตเราที่สุด มาให้เราอยู่
แล้วท่านก็แค่เชื่อว่าถ้าเราทำตามที่ท่านต้องการ เราก็จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ท่านก็มีความสุขด้วย
แต่ถ้าเป็นไปได้ อยากให้พรีมเปิดอกคุยกับพ่อแม่ ถามว่าท่านต้องการอะไรจากเรามากกว่า ไม่อย่างงั้นก็ไม่มีวันเข้าใจได้แน่ๆว่าที่ท่านกีดกันขัดขวางไม่ให้เราทำอะไรที่เราอยากทำตามวัยเพราะอะไรกันแน่??
...แล้วก็ตั้งใจอ่านหนังสือ ทำการบ้านเข้านะ...
ยังไงการสอบก็สำคัญไม่แพ้เกมจ้ะ (>^<)
พี่ขอโทษจริงๆนะที่ไม่บอกเลยว่าออกจากค่ายแล้ว
อีกสองสัปดาห์พี่ก็จะเปิดเทอม
ในช่วงนี้พี่ก็จะเข้าบล็อกพรีมบ่อยๆก็แล้วกันนะจ๊ะ
ถ้ามีปัญหาอะไรก็เขียนบล็อก เดี๋ยวพี่มาอ่านเองแบบนี้แหละ
เราไม่ได้อยู่คนเดียวซักหน่อย
อะไรที่พี่ช่วยได้ก็จะช่วย
พี่รักหมาขาวของพี่จะตาย(ของพี่??)
...อดทนไว้ สู้ๆ!! (>[]<)/...
MaNETsu
Post a Comment