[เล่า] ปวดขา..

อู๊ย... ขาซ้ายผมปวดจี๊ดๆ อีกเเล้วละครับ -*-"
เอ๊ะ? ทำไมมันถึงปวดน่ะหรอ เด๋วผมขอย้อนความไปเเปปปปป (ขออภัยนะครับ ช่วงที่เขียนบล็อคช่วงเเรกๆ คงจะย้อนความบ่อย..เเละคงจะยาวเหยียด 55+)

เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อเดือนตุลาคมปีที่เเล้วครับ (2008)
ในระหว่างที่ผมกำลังเลิกเรียน.. ผมก็คึก (อันเหตุเป็นเพราะว่าคึกมาจากการดูอานิเมเรื่อง Soul Eater *_*..)
ตอนนั้นผมกำลังใส่หูฟัง ฟังเพลง resonance ของ T.M.Revolution ที่เสียบจาก notebook อยู่(ช่วงนั้นกำลังติด SE ประมาณ 1 อาทิตย์)
เเล้วพอกำลังลงจากชั้น 3... ลงไปได้สองขั้นก็... โอ๊ะ???
*โครม*
ตกบันไดไป 1 ชั้นเต็มๆ ครับท่านผู้ชม....
ขาซ้ายผมสีไปกับขั้นบันได เเล้วพอถึงพื้นก็.. เข่าเเละหน้าเเข้ง (สะกดยังไงเนี่ย) ซ้ายผมกระเเทกพิ้นเต็มๆ เลยละพี่น้อง..

ตอนนั้นรู้สึกยังไงน่ะหรอ....

บวดระบมอย่างร้ายเเรงเลยครับ

สภาพตอนนั้นผมล้ม ขาซ้ายมีเลือดออกเล็กน้อยที่เข่าเเละหน้าเเข้ง (ส่วนขวาน่ะหรอ... ไม่เป็นอะไรเลย -*- เพราะมันกระเเทกขาซ้ายอย่างเดียวเต็มๆ เลยละครับ) แต่คนรอบข้างผมเขาก็แค่มอง เเล้วพวกเขาก็เดินกันต่อไป...

ผมกัดฟันคิดในใจ "ทำไมพวกมึงไม่ช่วยกูกันเลยว่ะ" (เขียนไปมาชักเหมือนนิยายเเล้วเเฮะ ยาวอีกต่างหาก -*-)
ผมอยากร้องไห้ ร้องไห้เพราะมันเจ็บขามาก เเต่ก็ร้องไม่ออก เเล้วผมก็คิดว่า "ไม่อยากจะร้องไห้ให้ไอ้คนพวกนี้เห็น"
เเล้วผมก็ต้องทนความเจ็บที่ขาซ้ายเเล้วลุกขึ้น (หูฟังที่เสียบหลุดเลยครับ คอมก็กระเเทกพื้นอีกต่างหาก..) เเล้วผมก็ค่อยๆ เดินลงบันไดไปอีก 2 ชั้น..

เดินไปขาซ้ายก็ลากพื้นไปครับ ตอนนั้นผมเเบกเป้ หนังสือเล่มโตอีกสองอัน เเฟ้มอีกหนึ่งอัน เเล้วก็สะพายคอม..
ผมเดินจนไปถึงหน้าห้องสมุด ฝากข้าวของไว้ที่พี่หน้าห้อง (มันมีที่ฝากน่ะครับ) เเล้วก็ไปนั่งที่เก้าอี้
มองไปที่ขาอีกที... เลือดเต็มหน้าเเข้งเลยครับ (ยังไม่ท่วมนะ -*-)
แล้วมิวก็เดินมา... เขาเป็นเพื่อนผมเองครับ (เป็นเพื่อนเเรกนับตั้งเเต่ย้ายมาโรงเรียนนี้) พวกเราเรียนกันคนละโรงเรียนน่ะครับ เเต่อยู่ใก้ลๆ กัน
เขาเดินมาเเล้วถามว่า "เห้ย เเก ไปทำอะไรมา??" (โอ้พระเจ้า!! มิวเป็นคนเเรกที่ทักเราตั้งเเต่เราตกบันไดมา 20 กว่านาทีเเนะ!)
ผมก็บอกไปว่า... ไม่เป็นไรๆ เเค่ตกบันได - -"
เเม่ผมโทรมา (ตอนนั้นเป็นช่วงที่ท่านแม่โกรธผมอยู่ครับ ไม่ยอมคุยกัน 2-3 เดือนเลย.. อาหารผมก็ต้องหากินเอง - -a) บอกว่า "มาเเล้ว" เเล้วก็วางสาย
ผมก็เลยต้องลุกเพื่อจะออกไป มิวเขาก็ถามว่า "ไม่ไปคลินิคหรอเเก?" ผมก็ตอบไปประมาณว่า.. เดียวไปวางของก่อน เดียวไปช้าเเม่นึกว่าเเอบเล่นเกมอีก.... ("อีก" ก็เพราะไอ้สาเหตุเวลาผมเลิกเรียนผมจะมาขอมิวเล่น Devil May Cry 4 รอเเม่ผมนี้เเหละ.. เเล้วเเม่ผมจับได้)
ผมก็เลยเดินไปรับของ ส่วนเพื่อนผมก็ช่วยเเบกหนังสือกับเเฟ้ม (ซึ้งน้ำใจจริงๆ เลยครับ เพราะเดิมทีมิวเองเขาก็มีของต้องเเบกของเขาอยู่เเล้ว)
ผมลากมิวเเล้วรับของก่อนขึ้นรถไป เเล้วก็เดินไปบอกเเม่ "ม๋า.. เดี๋ยวไปห้องพยาบาลก่อนนะ" เเม่เขาก็ถาม"เป็นอะไร" ผมก็ชี้นิ้วไปที่ขาข้างซ้ายผม (ซึ่งมันจะใกล้เน่าเเล้วมั้งครับ) เเล้วเเม่ผมก็ไม่ได้พูดอะไร
ผมเดินไปคลินิค รอคิวอีกประมาณ 2-3 คน (ซึ่งคนพวกนั้นเป็นอะไรกันรู้ไหมครับ? "โอ๊ยพี่ ผมปวดคอ.." "ปวดหัวอะพี่" "พี่ขอนอนหน่อยสิ).. โหยพวกนาย... เราเคยเจ็บคอ ไอ เป็นไข้ ไอจนปวดท้อง ง่วง ปวดหัวทั้งไมเกรนทั้งเป็นไข้ยังไม่เคยมาเเบบนี้เลย!!
เเล้วก็ถึงคิวผม.. พี่พยายามบาล (ก็น่ารักดีนะ -A-.. ถ้าว่างอาจจีบพี่เขา.. เห้ย!) เขาถามว่าไปทำอะไรมา? ผมก็ตอบตกบันได... ชั้นหนึ่ง
พี่เขาก็ทำความสะอาดเเผลผม ใส่เเอลก็ฮอล (ก็เจ็บนะ..เเต่มันเทียบไม่ได้กับตอนพึ่งตกมาดๆ T^T) เช็ดเเผลด้วยยา เเล้วก็เเปะผ้าก็อตเเล้วก็พลาสเตอร์ให้อีกที
เขาบอกผมให้เดินระวังกว่านี้หน่อย เสร็จผมก็ลาเเล้วขอบคุณพี่เขาเเล้วก็กลับบ้าน

ช่วง 1 เดือนเเรกเจ็บระบมตลอดเลยครับ ผมต้องเดิน เดินทีไรก็เจ็บ มาโรงเรียน ต้องเรียนในตึก 5 ชั้น มีพละวันเว้นวันอีก
ทุกๆ 45 นาทีผมต้องเปลี่ยนคาบ นั้นหมายถึงต้องขึ้นลงบันได ทั้ง 5 ชั้นนั้น พละก็มีว่ายน้ำ.. (โชคดีไป).. เเต่ก่อนวิ่งต้องวิ่งวอร์มอัพรอบสระ 5 รอบนี้สิ OTL!!
ทั้งหมดนี้ผมต้องเดิน เเละวิ่ง ไม่มีข้อเเม้อะไรให้ครูเลย (โรงเรียนผมมีลิฟท์.. เเต่ก็ใช้ไม่ได้ไม่ม่ใบอนุญาติ)
ที่จริงเเล้วผมควรจะได้ใบอนุญาตินะ.. เเต่มันเป็นเพราะผมไม่ได้ไปโรงพยายาบาลเอาใบจากเเพทย์ เพราะผมไม่ยอมบอกเเม่.. ว่าผมเจ็บขา มาก
ผมไม่กล้าคุยกับเเม่... เเม่เขาโกรธผมมากเลยตอนนั้น เขาไม่ยอมพูดด้วย เเล้วถ้าคุณเเม่เขาพูดกับพี่ หรือพ่อผม เขาก็มักจะพูดเสียดสีหรือกระเเทกผมเสมอ โดยที่เขาไม่ได้พูดกับผมเเต่รู้ว่า... ผมได้ยิน
ผมก็เลยทน ทน ทน ทนๆๆๆ ไป
ทนไปจนปีใหม่.. ระยะเวลา 3 เดือน
อาการปวดดีขึ้น เเต่ไม่ค่อยมากนัก ขาซ้ายยังบวมอยู่นิดหน่อย (ดีกว่าตอนเเรกที่ปวมมากก) ตอนนั้นผมจำไม่ได้เเล้วละว่าไปทำอะไรมา เเต่คุณเเม่เขาก็หายโกรธผมลงไปบ้าง (ออ.. จำได้ละ วันเกิดผมมั้ง เเล้ว.. เอ่อ อ่า ผมลืมอีกเเล้วงะ) ช่วงปีใหม่.. ก่อนไปเยี่ยมญาติที่เชียงใหม่ เเม่พาไปร.พ.
กระดูกไม่ได้หัก.. ไม่ได้ราว เเต่อักเสบ
หมอเขาเลยให้ยาเก้อักเสบมา เเล้วก็.. ยาโรคกระเพาะ (ผมเป็นครับ.. เป็นหนักด้วย T_T = อันเนื่องมาจากอดอาหารกลางวันที่ร.ร.ทุกวันเพื่อเก็บตังค์ซื้อหนังสือ)
ไปเชียงใหม่
เดิน เดิน เดิน
โอ๊ย ต้องเดินอีกเเล้วครับพี่น้อง (ขนาดหมอเขาบอกมาเเล้วให้อย่าเดินเยอะ เเต่พ่อเเม่ผมก็ลากเดินเยอะจนได้ครับ)
เกือบได้ขึ้นดอยละ T.T

ไปๆมาๆ กินยา ขึ้นมากกก (ปกติขาผมกระทบอะไรนิดเดียว ผมก็ร้องจ้าก! เจ็บ! เเล้วละครับ)...
ตอนนี้ก็หายปวดครับ
เเต่พอได้กลับมาโรงเรียนอีกครั้ง
ว้ากก้า!! มันเจ็บอีกเเล้ว TwT!! ทำไมมันไม่หายซะทีนะ!? (อยากจะเสริมเมื่อวันเสาร์ผมตกบันได้ - อีกเเล้ว ไปสองชั้นครับ เข่าซ้ายกระเเทก กระทบเเผลเดิมเลยครับ.. OTL ทำไมขาขวามันถึงไม่เป็นอะไรเลยนะ??) ตอนนี้เดียวก็ปวดจี๊ดๆ ที่กระดูกละครับ โอ๊ย.. ร่างกายผมก็คงเป็นเเบบนี้เพราะผมแก่ละมั้งครับ T_T (ขี้บ่น+ปวดตามร่างหายบ่อย)

วั้กๆ! เขียนไปมายาวอีกเเล้ว! ใครที่อ่านมาถึงตรงนี้ผมขอกราบขอบคุณเลยละ _ _ ส่วนใครที่เข้ามาเยี่ยมชมเเต่ไม่อ่านผมก็ขอบคุณด้วยนะ ToT

เด๋วพรุ่งนี้จะมาลงเรื่องเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานะครับ (ถ้าไม่มีหัวข้ออะไรมาเเรงกว่านั้นละ o^o)