ทะ...ทำไมฟะ...

ทำไมฟะ.. ปกติก็คิดถึงอยู่เเล้วอานนะ.. เเต่รู้สึกว่าตั้งเเต่รู้ก็...

เออ..ปกติอย่างน้อยเวลาเรียนพิเศษถ้าสมาธิไม่หลุดจริงๆ ก็จะไม่คิดถึงเรื่องนี้อานนะ.. คิดเเล้วมันเศร้าเเต่เเบบ..

เกินไปหน่อยไหม..เเค่วันเดียว..

ตื่นมาต้องใบยื่นใบสมัคร..ก็..เดินทางใช้เส้นทางเดียวกันกับไปบ้านเขาคนนั้น..เเต่เเค่เลี้ยวเเยกไปอีกทางหนึ่งห่างกันประมาณ 20 นาที..

พอพ่อหรือเเม่เปิดวิทิยุก็จะมีข่าวอังกฤษอย่างนู้นอังกฤษอย่างนี้ orz

ไม่ก็ที่ลอนดอนตอนนี้เขาอย่างนั้นหุ้นตกยังงี้ บลาๆ..

เออ.. ก็เข้าใจนะว่าประเทศที่นู้นเขาสำคัญต่อโลกเเต่..เอิ่ม..TwT..

เสร็จก็ไปเรียนฟิสิกส์เเถวๆ บ้านต่อ...

ก็...

ฮะ..ฮะ...ฮะ...

คนจากโรงเรียนมาที่ร้านที่ผมเรียนเต็มเลย.. (เด็กร.ด....ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยว่ะ..)

ผมก็...บอกครูว่าขอเข้าห้องน้ำ... เเล้วก็ไปหลบจนกว่าพวกเขาจะกลับ..

ผมก็คิด..ทำไมนะ...ผมเคยมาร้านนี้มากี่ปีไม่รู้ตั้งเเต่มันตั้งนี้เเหละ

ทำไมไม่เคยเจอพวกมันต้องมาเจอในอีช่วงเวลาชีวิตเเบบนี้ด้วยนะ..

พอนั่งเรียนไปได้สักพัก..กำลังเขียนตอบโจทย์อยู่.. ครูถามขึ้นมาว่า..

"ทำไมนาฬิกาอีกเครื่องหนึ่งเป็นแปดโมง??" (ตอนนั้นบ่ายสอง)

....

คือ..ผม..ใส่..งี้มา..เป็น..เดือน..เเล้ว?

เเล้ว...พึ่งเห็น...??

ผมก็..มั่ว..อ้างเหตุผลไป

พอกลับบ้านมานั่งเล่นเกม..

เอ้า..เล่น Sengoku Basara สักกะหน่อย..จะได้รู้จักตัวละครขึ้นมานิดหน่อย..ไม่มีเวลาดูเมะ แอบแม่ได้ก็เล่นเกมดีกว่า --"

พอด่านสุดท้ายของตัวเอก..

มันเปิดเพลง JAP อีก...

โฮกกกก OTL (วงดนตรีนี้เธอชอบมากๆ) ว๊ากกกกกกก๊า!!!

เอ้า..โอเค..เปิดเกม.. เเม่มา..ก็ไปเรียนเคมี..

ครูยังไม่มาเเม่ก็เลยคุยกับพ่อของครู..

คุยไปๆมาๆ พ่อเขาก็บอกว่าชอบไปเที่ยว..เมืองจีน.. (โอเคยังไม่เป็นไรมาก..)

เเล้วก็ไปเที่ยว [เซี่ยงไฮ้] ทุกปีเลย

OTL!!!!!! โว๊ยย! *อยากล้มโต๊ะ*.........

พอครูมา.... ก็เริ่มเรียนเคมี

เรียนเรื่อง Inter Molecular Force...

อันเเรกก็คือ........

London Dispersion Force......

._.....

"London" Dispersion Force......

คือ..เมื่อต้นปีก็เรียนมาเเล้วอานนะ...เเต่ครั้งนี้มัน..พอได้ยินเเล้วมีเสียง "ฉึก" เต็มๆ ที่หัวใจอีกรอบน่ะ

จุด จุด จุด ...

พอเรียนเลขนิดๆ หน่อยๆ.. วันนี้มีเด็ก 3 คนมาเรียนด้วย...

ถามพร้อมกันสามคนเลย..... "ทำไมพี่ใส่นาฬิกาสองเครื่อง??"

(เออ..นี้พวกเอ็งตาถั่วเรอะ..ตูใส่มาเป็นเดือนพึ่งเห็น???? เเล้วทำไมต้องถามพร้อมกันด้วยฟะ!!)

ก็...ครูเขาตอบเเก้ตัวไปให้ผม.. (รู้สึกครูเลขจะรู้เรื่องนี้เเล้วละ..ทั้งๆ ที่ผมยังไม่ได้เล่าเลย..เเม่ผมคงเล่ามั้ง)

เออ..เค.. พอเรียนเสร็จเเม่ก็มารับไปกินข้าว..

เขาไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นอันหนึ่ง....

เขาเปิดเพลง...... เออ.. เอาเป็นว่าเป็นเพลงที่ผมไม่รู้จักหรือกัน..เเต่เขาเป็นคนเปิดให้ผมฟังครั้งเเรก..เเล้วก็ดูคลิป..มันฮาดี...

ก็..อีกเเล้ว...แฮะ.. ผมคิดในใจ

ผมก็กินข้าวไป+orz เเบบนี้ไป

พอเข้าไปในร้านขายขนมปังเพื่อซื้ออาหารเช้าสำหรับพรุ่งนี้ก็...

ขนมปังเมลอน.. เต็มๆ หน้าผมเลย (คือหมายถึงวางไว้ข้างหน้าเต็มไปหมดเลย)

ผมก็คิดในใจ...เออ.. ปกติร้านนี้เขาไม่ขายขนมปังนี้ไม่ใช่เรอะ..ทำไมวันนี้ถึง.....

.....

.......................

orz.................

ผมเปิดเทอมอาทิตย์หน้า

จะรอดไหม.....

เเม่ผมพาผมไปโรงเรียนเพื่อไปทำเรื่องขอยืมหนังสือฟิสิกส์เเละเคมีเพื่อเอามาก็อปไว้อ่านก็..

เขื่อนเเตกไปรอบหนึ่งละ (เเถมมีการหนีเเม่ไปช่วงหนึ่งไปอยู่เเถวๆ หลังของโรงเรียนด้วย --")

เเล้วนี้เดียวก็ต้องไปลงทะเบียนวันศุกร์นี้...

เย้........

วันจันทร์หน้าก็เปิดเทอมเเล้วด้วย

..........เย้...................

ฮ่ะ..ฮ่ะ..ฮ่ะ........................

วันนี้โดนเเทงไปกี่รอบเเล้วเนี่ย..

นี้ยังไม่พูดถึงรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ นา..

ฮะ..ฮะ..ฮะ...

ให้ตายสิ... ม.5 นี้นา.. (ที่จริงมันม.5-ม.6 หรือตลอดไปก็ม่ายรุ) มันช่างเรียกว่าช่วงเวลาแห่ง Emotional Crappy จริงๆ สิ --

ปล. สำหรับคนที่อ่านเเล้วงงว่า..พูดเรื่องอะไรฟะไม่รู้เรื่อง เหมือนไม่มีประธานประโยคก็...ดีเเล้วละคร้าบ.. ดีเเล้วที่ไม่รู้เรื่อง..อย่ารู้เรื่องนี้ของผมเลย orz.. มัน..ทำใจยังไม่ได้จน ณ ปัจุบันนี้~...