ตัวละครที่ชอบติดอันดับทั้ง 10 (แก้ไข้เขี่ย BA ทิ้งใส่ Dante)

อันดับ 10: Dukemon (หรืออีกชื่อคือ Gallantmon)


จากเรื่อง Digimon Tamers


สาเหตุที่ตัวละครตัวนี้ติดอันดับก็คือ เป็นตัวละครเเรกที่ชอบในหมวด เกม มังกะ เเละอานิเม (คือตอนเด็กได้ดูอานิเมเรื่องนี้ก่อน อ่านมังกะหรือเล่นเกมอีกน่ะ) ได้พบครั้งเเรกก็ในการ์ตูน Digimon Tamers หรือดิจิมอนภาคสามที่ตอนนั้นมาฉายในเมืองไทยช่วงประมาณป.4-ป.5 (ไม่เเน่ใจ) เจอเจ้าตัวนี้ก็ติดใจเลย ชอบตรงที่เป็นมังกือ ใส่เกราะอัศวิน เเล้วก็มีผ้าคลุม เท่มากๆๆ :B~ (ตอนนั้นชอบมากขนาดเอาไปทำเมลอันเเรก Takato_Gallantmon@hotmail.com เลยทีเดียว)


อันดับที่ 9: Dante


จากเกมส์ Devil May Cry


(ลืมตัวละครนี้ไปเลย~เลยเขี่ย Black Ace ตกไปเต็มที่) ครั้งแรกที่เจอก็ตอนเล่น Devil May Cry ของญาตินี้เเหละคร้าบ (ตอนนั้นอยู่ประมาณ ป.5)
เป็นเพระเอกที่ขี้เล่น+กวน+เท่โคตรๆๆๆ
โดยเฉพาะท่าโจมตีเเต่ละท่านี้..สุดยอดดด
คือมันไม่อลังการเวอร์มากไปเเต่ก็ทีท่าท่าทางเก่ง+เท่+มันส์โคตรๆๆ (เเต่ต้องอดคอมโบให้เก่งด้วยนะ~)
ที่จริงชอบดันเต้ทุกภาคเลย (ยกเว้นภาค 2 อาจชอบน้อยกว่าภาคอื่นหน่อยเนื่อจากพี่เเกเเก่โคตร)
ที่จริงก็ชอบดันเต้ตอนภาค 3 ซึ้งเป็นวัยรุ่น เเต่รู้สึกนิสัยจะกวนตีนไปนีส~ เเต่ก็เท่ดี
ชอบดันเต้ภาค 4 นี้เเหละ กำลังเเก่+หล่อใช้ได้
เป็นบุคคลที่บู๊ที่เราชอบมาที่สุดเลยละ!


อันดับ 8: Zero


จากเกมส์ Rockman Zero

ตัวละครตัวเเรกจากเกมส์ที่ได้เล่นเกมเเรก ใช่เเล้ว~เกมเเรกที่ได้เล่นคือเกมส์ Rockman Zero นั้นเอง ได้เครื่อง GBA ครั้งเเรกตอนป.6 เเล้วก็เกม Rockman Zero 3 ทำให้รู้จักตัวเอกของเกมนี้นั้นเอง เกราะเเดง เป็นร็อคเเมนที่เท่ที่สุดในความรู้สึกส่วนตัว เท่ขรึม ใช้อาวุธได้หลากหลาย (ปืน ดาบ หอก โซ่ โล่ กระบองetc.) อีกอย่างเป็นตัวเอกของเกมก็บทบาทเยอะอยู่เเล้วอานนะ ++b

อันดับ 7: Aile

จากเกมส์ Rockman ZX

เป็นนางเอก (ที่จริงตัวเอกของเกมเเต่เเล้วเเต่ว่าเลือกเล่นใคร) ที่ชอบมากที่สุดในบรรดาเกมร็อคเเมนทั้งหมด (เเน่นอนว่าต้องชอบผู้หญิงมากกว่าชายอื่น ++) รู้จักตอนที่เกม Rockman ZX ป่าวประกาศว่าจะทำเกมออกมา (ตอนนั้นอยู่ม.1) เเค่ได้เห็น sketch ตัวละคร Aile ที่ลงเวปครั้งเเรกก็ติดใจเเล้ว (ช่วงนั้นบ้าร็อคเเมนเต็มที่ด้วย) เป็นผู้หญิงที่น่ารัก ห้าวดี บู๊เเหลกดี (ก็เป็นเปลี่ยนร่างเป็นร็อคเเมนได้นิ 55+)

(ภาพตอน 4 ปีกับอีก 8 เดือนให้หลัง)

อันดับ 6: Hanyuu (อ่านว่า ฮันยู)

จากเรื่อง Higurashi no Naku Koro ni

อ๋า~~~ ท่านโอยาชิโร่นั้นเอง~~~>[]<""

เป็นตัวละครที่รู้จักเมื่อเดือนหนึ่งที่ผ่านมานี้เอง เเต่ก็ติดอันดับ 6 ในใจซะเเล้ว

ผม(ไม่เเน่ใจ) สีน้ำเงินปนม่วง (Violet อะ) เเต่เอาเหอะ ขอเป็นน้ำเงินก็เเล้วกันนะ ^_^" ไม่ชอบสีม่วงเท่าไร

ชอบนิสัยเด็กๆ ของคุณเธอ เเล้วก็เวลาร้อง "Au au, auauau..." ตอนที่เขินอายหรือตกใจ ><" ยิ่งอยู่ในชุดมิโกะนี้น่ารักสุดยอดดดด~~~ โอ้วว~~ (คนเเต่งเริ่มเก็บอาการไม่อยู่ ^_^")

อีกทีเด็ดที่คว้าใจผมด้วยก็คือตอนพี่เเกโกรธนี้เเหละ ตาจะเเดงเหมือนภาพข้างบนเเล้วก็เสียงจะเข้มขึ้นเหมือนเป็นพระเจ้าจริงๆ ในความคิดเห็นของผม ผมว่าเท่ดี~ เท่มากๆ ด้วย

อ๊ะๆ เเล้วก็ถือดาบด้วยอ่า :B~~ (เเต่รายละเอียดนี้ยังไม่ค่อยรู้เท่าไร เพราะรู้สึกจะอยู่ในช่วงอดีตของเธอคนนี้)

อันดับ 5: Noctis Lucis Caelum

จากเกมส์ Final Fantasy Versus XIII

เเหม..ตัวเกมยังไม่ทันออกเลยแฮะ~

ตัวละครนี้ผมรู้จักเมื่อตอนม.2 เพื่อนเเนะนำให้โดยเปิดวีดีโอโปรโมทเกม FFVersus13 ให้ดูที่โรงเรียน

เเล้วก็นะ ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าตัวละคร FF เนี่ยโดยเฉพาะตัวเอกมันก็เท่กันมากๆ สุดๆ กันอยู่เเล้ว

เเต่สำหรับผม ถ้าตัวละครนี้ไม่อยู่ในภาพ 3-D หรือไม่ใช่ไฟนอลผมก็ยังชอบอยู่ดี >_<

เป็นหนึ่งในหลายๆ ตัวละครที่ผมชอบไปหมดซะทุกอย่าง ไม่ว่าจะนิสัย (เท่าที่รู้มา คือเงียบๆ มาดเท่ๆ) ทรงผม เสื้อผ้า อาวุธ (ทั้งดาบ เเละอื่นๆ) ท่าทาง โอ้วว เท่ค่ดๆๆๆ (เท่กว่า Cloud ที่เเย่งบทบาทจากตัวละคร FF ภาคอื่นอีก!!)

อันดับ 3: Phantom

จากเกมส์ Rockman Zero

ว้า.. ขอบ่นก่อนว่าตัวละครตัวนี้โผล่มาในเกมส์ Rockman Zero ภาคเเรก โผล่ปุ๊ปก็โดนซีโร่ฆ่าปุ๊ป T_T (ทำไมสี่จัตุรัสเทพตัวอื่นไม่เห็นตายเลยฟะ).. มีบทบาทน้อยมาก.. ถึงจะโผล่มาเป็นบอสพิเศษใน Rockman Zero 3 ก็เถอะ TT__TT

พบตัวละครตัวนี้ครั้งเเรกในเกม Rockman Zero 3 เช่นกันกับซีโร่ (พบครั้งเเรกที่ได้สู้)ติดใจวิธีสู้เเบบนินจานี้เเหละ มีอาวุธเเละการโจมตีเเบบนินจา มีผ้าผันคอสีเเดง เเล้วก็คว้างดาวกระจายเเล้วขึ้นไปยืนเเล้วโจมตี วู้วๆๆ สู้กับตัวละครนี้สนุกมากๆ (สนุกจนเเฟนธ่อมตายเร็วเลย TwT"")

มาดเท่ตามเเบบนิจา เเล้ววิธีพูดก็เคารพคู่ต่อสู้เอามากๆ ด้วย เยี่ยม!!

อันดับ 3: Xiaomu

จากเกมส์ Namco X Capcom (เเต่ตอนนี้ย้ายไปอยู่ประจำที่เกม Mugen no Frontier Super Robot Taisen OG Saga เเล้ว)

เดิมทีเป็นตัวละครเอก (คู่กับเรย์จิ) ในเกม Namco X Capcom เเต่ตอนนี้ได้มาโผล่ (ที่จริงเป็น cross over) ในเกม Mugen no Frontier เรียบร้อย

ครั้งเเรกที่รู้จักก็เกม Mugen no Frontier ใน NDS นี้เเหละ (เล่นตอนอยู่ม.4)

ไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะ ผมก็สีเหลือง (Blonde) ซึ้งปกติไม่ชอบสีผมนี้มากๆ เเล้วก็มาเเนวจีนสุดๆ (เกิดมายังไม่เคนชอบหรือเเม้นเเต่สนใจอะไรเกี่ยวกับจีนเลยอะ) เเต่ก็ชอบตัวละครนี้เอามากๆ

เป็น Kitsune (โยวไคจิ้งจอกในญี่ปุ่นนะไม่ใช่บะหมี่ ==") ที่อายุ 765 กว่าปี

อาวุธที่มีใช้คือ ดาบที่ซ่อนอยู่ใน Shakujo (monk staff ของญีปุ่น) เเล้วก็ปืน เเละสามารถใช้เวทย์มนต์อย่างเช่นยิงพลังงานเเสงออกมาจากนิ้วเป็นการโจมตีได้ด้วย

ลักษณะนิสัยคือ ชอบอ่านมังกะ ท่องเน็ต (มันเขียนงี้อะ o_o) เล่นมวยปลั้ม (เป็นหนึ่งในท่าไม้ตายในเกมไปเเล้ว - โยนศัตรูขึ้นอากาศเเล้วขี่กดลงมากระเเทกกับพื้น =[]=") ชอบพูดจาเเบบเจ้าชู้ๆ (โดยเฉพาะกับเรย์จิ) ขี้เล่น โรเเมนติก ขี้เเกล้ง เเต่ตัวละครนี้ก็ซีเรียสเป็นนะ =w=

อันดับ 2: Fujiwara no Mokou

จากเกมส์ Touhou

ตัวละครนี้ไปอ่านประวัติเเล้วชอบก่อนที่จะเจอตัวจริงในเกมซะอีก =w="

เป็นบอสใน Extra Stage ในเกมโทโฮ (เเละใครเล่นเกมโทโฮก็จะรู้ว่าเกมนรกมีจริง..) ก็เลยกว่าจะเจอพี่เเกลำบากมากๆ เลย = =" (เเค่เจอก็ตายเเล้วก็เริ่มใหม่เป็นสิบๆ รอบเเล้ว)

เเละเป็นตัวละครที่สู้ไม่ชนะเลยสักครั้ง TwT" (เกมโทโฮไม่เคยเคลียร์เกินระดับ Normal เลย)

เป็นหญิงสาวมามาดเท่อีกคนเเล้ว เเต่คราวนี้เท่กว่าเอลอีก ออกจากมาเเนวทอมบอยนิดๆ เพราะเป็น 1 ใน 3 ของตัวละครโทโฮทั้งหมดที่ใส่กางเกง O_o

ใช้ไฟ (ตรงนี้เเหละที่เป็นจุดชอบ) เป็นมนุษย์อมตะเนื่องจากดื่มยาโฮวไรเข้าไป (สงสารอยู่นะเนี่ย โดนฆ่าเท่าไรก็จะไม่ตาย เเต่ความเจ็บปวดยังรับรู้อยู่)

เป็นตัวละครที่เท่มากกกกกก โอ้ววว เท่กว่าผู้ชายอีก!!!

อันดับ 1!!!!!! Inubashiri Momiji

จากเกมส์ Touhou

เป็น.. ตัวละครในโทโฮที่ไม่มี official profile ในหนังสือ reference ของโทโฮ =[]="....

เป็น mid-boss ในเกม Touhou 10 ที่มีเเต่ภาพ sprite เป็นรูปภาพทางการ ==" (รู้วาดโดยท่าน ZUN ยังไม่มีเลยงะ)

เเต่ก็ชอบหลังจากไปอ่านประวัติมา >___<""" (ที่เห็นในเกมครั้งเเรกเเล้วไม่ได้เอะใจเพราะ sprite เล็กมากขนาดเเค่หางยังไม่มีเลยเพราะอยู่ข้างหลัง.. พร้อมกับมีห่ากระสุนโผล่มาเพียบ มัวเเต่ต้องหลบเลยไม่ได้ดูตัวละครเลย)

ใช้ดาบกับโล่ (ดาบอีกเเว้วว)

เป็นครึ่งเท็นงูกับหมาป่า (โอ้ว หมา~~~ โฮ่งงงง นี้เเหละสาเหตุของการครองอันดับ 1 *-*b++)

รายละเอียดนิสัยไม่ค่อยมี (เนื่องจาก official profile เขียนน้อยเอามากๆ)

รู้เเค่ว่าความสามารถคือสายตาเเละการรับกลิ่นที่ดีเยี่ยม ไว้ตรวจจับผู้บุกรุกที่เข้ามาในเขตผู้เขาโยวไค เเละเวลาว่างๆ มักจะไปนั่งเล่นไดโชวกิกับกัปปะ(นิโทริ)เเถวๆ น้ำตก

ปล. โอ้ว ม๊ายยย กอดดด!!! มีผู้ชายติด 5 อันดับเเรก "ตั้ง" 2 คนเเนะ =[]="!!! (รับไม่ด้ายยยยยย? เห๋ย.. เกี่ยวมะ..)

ที่จริงฮันยูจะเป็นอันดับที่ 5 เเล้วละ..ติดตรงที่...ผมของเธอไม่เป็นสีน้ำเงินเเน่ชัด = =" (ไม่ชอบ fan art เวลาใส่สีผมเธอสีม่วงเลย TwT...)

ขอสักนิด

เขียนสักหน่อย

ช่วงนี้เป็นบ่อยนะ

กำลังหัวเราะอยู่

จู่ๆ ก็ร้องไห้ออกมาทั้งๆ ที่หัวเราะเเบบนั้นเลย

ออกมาเยอะซะด้วยแฮะ

ทั้งๆ ที่ยังยิ้มหัวเราะอยู่เลย ฮ่ะๆๆ

เเต่ไม่ได้ร้องไห้เพราะดีใจหรอกนะ

ก็ตอนนี้มันไม่มีเรื่องอะไรให้ดีใจนี้นา ฮ่าๆๆ

เเต่เกิดมาไม่เคยเจอกับตัวเองแฮะ

หัวเราะไปร้องไห้ไป 555+

Lastly...

do you think it's stupid to cry if you missed someone so much?

I think it would be weird.. but I already did it >_>"""

10 minutes writing

no video games
no reading novels
no reading mangas
no picture viewings
no movie watchings
no listening to musics
no browsing websites
no chatting
no download
no searching
nothing
except just do the hell practices for the score tests

no wasting fu**ing time for each second, you must use every second for your fu**ing studying

you're the one fu**ing wasting time!!!

there's no choice for me to do anything

right?

right??

RIGHT????????????????

I'll just have to be repeated in this cycle until I failed all tests and no college accepts me right??

YES, and it has been like this for..7 years

what could I have been doing instead of those times in these 7 years?

At least I'm sure it's more USEFUL than these crap ******* tutorings

yes, and there are more crap lifes than mines out there, I know

and i've said this blog is for me to blabber

I wonder, why is it that when sometimes something good happens to me, when it pulls me up from the ground.. immediately something bad will happen to me, and it will just stomp me to the ground

this is..human right?

เลือกเรียนได้เเล้ว (เตือน: พล่ามยาวมากๆ)

ตั้งเเต่ปีใหม่

มะรุทำไมเหมือนกัน

คงเพราะเพื่อนๆ รอบตัวเริ่มพูดถึงว่าจะเรียนต่อที่ไหนเเล้วมั้ง

ถึงได้ทำให้ผมเริ่มคิดว่าจะทำไงต่อดี

ตั้งเเต่ย้ายโรงเรียนมาก็ไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวกับอนาคตหรอก (ทั้งๆ ที่ก่อนย้ายมาก็มีเป้าหมายชัดเจนไว้เเล้ว)

ตั้งเเต่ย้ายโรงเรียนมาก็มีอคติในเเง่ลบไปซะทุกอย่าง

จนผลก็ตามมาเอง

เพื่อนๆ ที่ดีๆ ที่ควรรู้จักตั้งเเต่ปีเเรกที่ย้ายเข้ามาก็กลับไม่ได้รู้จัก

เธอคนนั้นที่ย้ายเข้ามาโรงเรียนนี้ปีดีกันก็ไม่ได้รู้จัก เพราะผมมัวเเต่ปิดกั้น

มัวเเต่หมกเก็บตัวอยู่ในห้องน้ำทุกครั้งที่ออกมาจากห้องเรียน

จนตนปีนี้ เพื่อนๆ ผมก็เริ่มวางเเผนกันว่าจะเรียนต่อที่ไหนอย่างไร

มีคนอยู่เมืองไทยกว่าครึ่ง อีกหลายคนจะไปเรียนต่อเมืองนอก.. เธอคนนั้นก็รวมอยู่ด้วยเช่นกัน

ผมก็เคยถามเขาอยู่ ว่า จะไปเรียนต่อที่ไหน

เขาก็บอกว่าประเทศอังกฤษ

เเล้วผมก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ ยกเว้นว่าช่วงที่เขาไปเรียนผมต้องคิดถึงเขามากเเน่ๆ.. พวกเราคงไม่ได้เจอกันอีกนาน เเล้วกลัดกลุ่มใจต่อไปอีกนานว่าเขาจะลืมผมไหมนะ พวกเราจะยังคุยเเบบปกติกันไหม พวกเราจะห่างเหินกันไหม บลาๆ

เเล้วเมื่อประมาณ 2-3 เดือนก่อนผมก็ถามเขาว่า

เเล้วเรียนจบ จะทำงานที่ไหนละ

เขาก็ตอบอีกว่าไม่ใช่เมืองไทยเเน่ๆ

ณ จุดนั้นผมก็เริ่มซึมเศร้า คิดเเต่เพียงว่า..

อยากอยู่กับเธอคนนั้น..

ก็ซึมไปหลายวันอยู่ทีเดียว

เเล้วผมก็โทรไปหาเพื่อนที่โรงเรียนเก่าบ้าง เล่าเรื่องนี้ เเล้วก็ฟังคำตอบ

เพื่อนที่โรงเรียนก็ด้วย ผมปรึกษารุ่นน้องคนหนึ่ง.. ว่าผมทำใจไม่ได้

เขาตอบผมมาว่า..

ถ้าได้เจอกันก็ต้องมีวันที่เเยกจากกัน เเละถ้ามีวันที่เเยกจากกันก็ต้องมีวันที่มาพบเจอกันอีก

อื้ม.. มันก็โอเคอยู่หรอก.. เเต่ที่จริงก็ไม่ได้ปลอบอะไรผมได้มากอานนะ _ _|||

จนกระทั้งวันหนึ่ง เธอก็ทักผม ว่าช่วงนี้ผมเป็นไร เงียบผิดปกติ (อา..นี้ขนาดพยายามทำตัวปกติ เเบบร่าเริงๆ เเล้วนะเนี่ย โดนจับได้จนได้ --'' เห็นเพื่อนบอกเวลาผมมีอะไรผิดปกตินี้..จะมีอะไรเเสดงออกทุกครั้ง)

ตอนเเรกผมก็ไม่กล้าบอกเธอ..

อีกเรื่องก็..ผมอยากบอกเธอว่าผมชอบเธอด้วย.. เเต่ผมไปถามเพื่อนๆสนิทมาว่า ควรพูดดีไหม สองคนก็บอกมาว่า อย่าเลย เพราะอาจไม่ได้กลับมาเป็นเพื่อนกันอีก

เเต่ในวันนั้น (สองสามอาทิตย์เเล้วละ เเต่เพิ่งมีเวลามาเขียน --) ผมก็ตัดสินใจบอกเธอไป รวมทั้งเล่าเเล้วก็ถามเขาว่าผมควรทำไงดีกับอนาคตด้วย

ผมตัดสินใจบอกเธอว่าชอบไปด้วย ก็เพราะ..เท่าที่ผมรู้จักเธอมาครึ่งปี..ผมมั่นใจว่าเธอจะตอบรับยังไง.. เเล้วเธอก็ตอบรับเเบบนั้นจริงๆ ด้วย

เธอไม่ได้ว่าอะไร กลับตอบซะด้วยซ้ำว่า เขาเห็นผมเป็นน้อง เเละตัวเขาเป็นพี่

ตอนเเรกก็อยากขอเขาเป็นเเฟนอยู่หรอกนะ.. เเต่ผมคิดได้เเล้วว่าเเค่นี้น่ะ..เท่าที่ได้คุยกันเเละเล่นกันทุกวันนี้น่ะ ก็พอเเล้ว

ไม่จำเป็นจะต้องเป็นอะไรไปกันมากกว่านี้หรอก (ในตอนเเรกผมอยากขอเป็นเเฟนเขา..เพราะผมอยากใช้เวลาอยู่กับเธอนานๆ..เพราะรู้ว่าพวกเราอาจมีเวลากันไม่ถึงปีด้วยกันซะด้วยซ้ำ..ก่อนวันที่ต้องจากกัน เเล้วที่ไม่กล้าบอกไป ก็เพราะเพื่อนเตือน เเล้วผมก็เห็นว่า..เขามีงานยุ่งมากๆๆๆๆๆ ด้วยเเหละ)

เอาละ..เเต่เรื่องนี้ก็จบไปเเล้ว ผมยังไงก็ต้องทำใจวันที่เขาจะไปให้ได้..ต้องทำให้ได้..ผมต้องเน้นย้ำมันอยู่ทุกวัน

ว่ามันไม่เป็นอะไรหรอก.. เขาจะไปได้ดี..ก็ให้เขาไปสิ เป็นเพื่อนที่ดีก็ต้องถีบเพื่อนรักไปเรียนเมืองนอกให้ได้สูงๆ สิ อย่าไปรั้งอะไรเขาไว้เลย

ส่วนผม (เพื่อนสนิทที่โรงเรียนเก่ามันเเนะนำมาว่า) ก็เรียนเก่งๆ จบออกมาหางานดีๆ ทำ เก็บตังค์ เเล้วก็ไปหาเขาดิ๊

มันเป็นสิ่งที่ทำให้ผมมุ่งมั่นตอนนี้

จากปกติที่ผมไม่เคยหาอะไรเกี่ยวกับมหาลัยดูเลย เเม้นกระทั้งสมัครสอบผมก็ไม่เคยเเตะต้องเขาไปดูว่าสมัครยังไง (ปกติพ่อทำหมด)
ผมก็ขอพ่อไปเมื่อเดือนก่อนว่าขอลิงค์เวปหมดเลย ต่อไปนี้ผมจะทำเอง

เเล้วผมก็ไปคุยกับเพื่อนๆ ด้วยว่าควรเข้าที่ไหนดี

ไปๆมาๆ เพื่อนผมคนหนึ่งมันเขา BSAC ได้ (เคมีประยุกธ์) คณะวิทยศาสตร์อินเตอร์ของจุฬา

ผมก็เลยกะว่าจะเข้าบ้าง เพราะตอนนี้ หลังจากที่ได้รู้จักรุ่นน้องในห้องเรียนเคมีที่น่ารักมากๆ (ทั้งหน้าตากับนิสัยนี้เเหละ แฮะๆ ^_^) ผมก็พลิกเกรดจากเทอมก่อน ตกทุกสอบ มาได้คะเเนนเต็มทุกสอบเลยทีเดียว

พอผมตัดสินใจไปบอกพ่อกับเเม่

พวกเขาก็...

ไม่อยากให้ผมเรียน

บอกว่าคนจบจากคณะวิทย์หางานยาก

เเล้วมันก็ไม่ได้ไปกบัโรงงานของพ่อด้วย

พวกเขาก็เอาเหมือนเดิม

วิศวะ.. (คงตัดหมอเพราะไม่เห็นหวังในตัวผมเเล้วละ)

อะไรกันนะ

ผมก็ไม่ได้เกลียดฟิสิกส์นะ เเต่ก่อนชอบซะด้วยซ้ำ

เเต่อยากยัดอะไรๆ ก็วิศวะๆๆๆๆๆ จนผมเบื่อเเล้วนะ!!!

เรื่องเรียนพิเศษก็เหมือนกัน

ครั้งเเรกที่ผมเรียนพิเศษคือตอนปิดเทอมป.4

เรียนกับคุณครูเลขที่ยังสอน ณ ปัจจุบัน

คุณครูคนนี้สอนผมได้ดีมาก เเล้วผมก็รักครูคนนี้มากเช่นกัน

พอป.5 ผมโดนจับไปติวของฝั่งไทยครั้งเเรก จำไม่ได้ว่ายังไง เเต่เรียนเสาร์อาทิตย์ ประมาณวันละ สี่ชม.

เเล้วก็เลิกเรียนไอ้นี้ไปประมาณ ขึ้นม.1

เเล้วหลังจากนั้นผมก็ต้องไปเรียนพิเศษตามที่ต่างๆ ตามวิชาไป ก็เรื่อยๆ เรียนทุกเสาร์อาทิตย์

ผมก็ทำตามเเต่โดยดี

ทั้งๆ ที่ เรียนไปไม่มีอะไรเข้าหัวเลย

พูดตรงๆ ว่าเนื้อหา วิธีสอน ความลึก การจัดสอน.. ของฝั่งไทยกับอินเตอร์.. ไม่เหมือนกันสักนิด

ถึงจะเหมือน เเค่ก็ไม่ได้เรียนของชั้นเดียวกัน

อย่างผมเรียนตอนนี้เรื่อง ดิฟ ของคัลคูลัสตอนม.5 เเล้ว ทั้งๆ ที่ฝั่งไทยเรียนตอน ม.6

เเล้วอื่นๆ อีกมากมายที่บางทีผมเรียนเร็วกว่าฝั่งไทย เเละช้ากว่าฝั่งไทย..

ก็เรียนไป..

จนย้ายมาโรงเรียนใหม่

ผมก็โดนจับไปเรียนที่ใหม่ เป็นตึกที่เรียกตึกวรรณสร (คงสะกดผิดจำไม่ได้) ที่เป็นศูยน์เรียนพิเศษที่ พยาไท 2 นั้นเอง..

ไม่มีอะไรมาก.. ผมต้องไปเรียนตั้งเเต่ 7 โมงเช้ายัน สามทุ่มกว่าๆ ทุกเสาร์อาทิตย์

ผมยอมไปจนประมาณ 3-5 เดือนผมก็ขอเลิก เพราะช่วงหลังเองผมก็เริ่มทนไม่ไหวกับการที่ต้องนั่งฟังคนพูดผ่านวีดีโอซึ้งผมไม่เข้าใจ ไม่รู้เรื่อง ตามเขาไม่ทัน

จะหลับก็หลับไม่ได้ เพราะมีพี่พนักงานคอยเข้ามาสะกิดตลอดเวลา

ผมเองตอนหลังก็เริ่มโดดเรียนด้วย..

เเต่โดดไม่เกินสองครั้งก็โดนเเม่จับได้ซะเเล้ว orz

อา..พอเริ่มมาปีนี้ผมก็โดนจับยัดเรียน ฟิสิกส์กับลุง เคมีกับครูอีกคน

ปกติผมเรียนเลขทุกวัน ทำให้ผมได้ทำเลขอยู่บ่อยๆ

จนประมาณสองเดือนนี้ผมโดนวิชาอื่นเบียดเวลาเรียนเลข

คะเเนนตกฮวบเลย _ _|| (จาก B+ เป็น D-) ติด F อยู่งหลายสอบเหมือนกัน orz.. (ผมร้องไห้เลยอะช่วงนั้น..เพราะถ้าผมไม่ได้เลข...มันก็ไม่มีอะไรที่ผมจะได้เเล้วละ...)ยิ่งเทอมนี้เข้าเรื่องคัลคูลัส มันยิ่งต้องเพิ่มเวลาเรียนเลขไม่ใช่เรอะ TwT (ปกติผมเรียนกับครูเลขจะเรียนตามฝั่งไทย เพราะเลขที่โรงเรียนไม่มีปัญหา เเต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าผมต้องมานั่งติวเลขของที่โรงเรียนอย่างเดียวเลย) ตอนนี้คัลคูลัวผมมันไปถึงคัลคูลัสปีหนึ่งในมหาลันเเล้วงะ!! (เเถมเนื้อหา คำถามเเน่นกว่าอีก ==)

เเล้วผมก็มาคิดว่า..ถ้าผมเล่นเกม Mugen no Frontier EXCEED ที่ออกวันที่ 25 กุมภาเสร็จเมื่อไร..

ผมจะลดเล่นเกมให้ได้ (เลิกไม่ได้หรอกมันกลายเป็นของเสพผมไปซะเเล้ว..) เเล้วหันกลับมาอ่านหนังสือเหมือนเเต่ก่อนที่ผมทำช่วงอยู่โรงเรียนเก่า (เล่นอ่านทุกวิชาล่วงหน้า จดโน๊ตเอง เเล้วก็จดที่ครูเล่าเอง เเล้วก็ถามครูทุกคำถามที่สงสัยในห้องด้วย โอว้าว ผมทำไปได้ไงเนี่ย ตอนนี้เองผมก็ยังสงสัย --'')

ผมก็ไปคุยกับเเม่ว่า.. ทำยังไงดี พูดตรงๆ ผมเบื่อเรียนพิเศษบ้าบอคอเเตกพวกนี้เเล้ว

เวลาเดินทางไปกลับก็รวมอย่างต่ำ 2 ชม. (ยกเว้นครูเลขผมเขาอยู่ใกล้บ้านผมมากๆ) เเล้วก็เรียนไปอีกอย่างต่ำวิชาละ 2 ชม...

ปกติผมเป็นคนต้องนอนเยอะผิดปกติ..(ใครๆ ก็อยากนอนนิเนอะ?) จะนอนสามทุ่มทุกวัน เเล้วจะพยายามไม่ให้เกินสี่ทุ่ม

เเต่เดียวนี้ต้องนอนห้าทุ่มเป็นอย่างเร็ว เพราะกว่าจะกลับมาบ้านก็ปาไปสองทุ่มกว่าๆ เเล้ว..

ช่วงนี้นอนตีหนึ่งทุกวันซะด้วยซ้ำ เพราะกว่าจะกลับมาบ้าน กว่าจะทำการบ้านเสร็จ.. กว่าจะอ่านเนื้อหาบทเรียนที่ไม่เข้าใจ..(ส่วนมากอ่านเลข) ก็ปาไปเที่ยงคืนเเล้ว

ผมเลยบอกเเม่ว่า..จะทำยังดี.. ขอเลิกเรียนพิเศษได้ไหม.. เเล้วผมจะ (วงเล็บ: พยายาม) อ่านหนังสือเอง.. มันจะเข้าหัวมากกว่าคนอื่นที่สอนผมไม่รู้เรื่องอีก..

เเม่ผมก็..ประมาณว่ายังไม่เเน่ใจ...จากตัวผมที่ผ่านมาเขาไม่วางใจเท่าไร

เเต่เห็นผมมาพูดเเบบนี้ก็เลยขอคิดดูก่อน

จนกระทั้งเมื่อวาน

พ่อลงมาด่าผม

ว่าถ้าอยากเลิกเรียนพิเศษนักก็เลิกไปเลย (ผมงงมากๆ ว่าถ้าจะให้ผมเลิก เเล้วทำไมถึงต้องบังคับผมให้ไปเรียนจนกว่าจะสอบวันที่ 1 พฤษภาคมนี้ด้วย?? เเล้วค่อยเลิก??)

ด่าไปอีกหลายอย่าง ผมพยายามไม่ฟัง

เเต่ก็ได้ความมาว่า "แกไม่มีอะไรที่เป็นเหมือนตระกูลกูเลย" (คือจะด่าอ้อมๆ ว่าผมไม่ควรเป็นลูกตระกูลพ่อสินะ)

ใช่สิ.. ลูกลุงก็เป็นหมอทั้งสองคน ลูกป้าก็เป็นวิศวะเรียนต่อเมืองนอกทั้งสองคน ลูกอาก็เข้าเตรียมใหญ่ได้ทั้งสองคน ส่วนลูกลุงฝั่งเเม่ก็เป็นเด็กเรียนคณิตเก่ง ได้ไปสอบเเข่งขันต่างประเทศนับต่อนับ

ใช่เซ่..พวกผมมันเเกะดำในตระกูล

เผลอๆ ตอนนี้ผมเป็นเเกะดำคนเดียวซะด้วยซ้ำ เพราะผมยังหาที่เรียนต่อไม่ได้นิ..

คิดเเล้วก็เซ็ง..

ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากเรียนพิเศษ

เเต่มันเรียนไม่รู้เรื่องมาหลายปีเเล้วผมรู้สึกเสียดายเวลามากกว่า

อย่างน้อยก็ให้ผมใช้เวลาพวกนั้นเล่นเกมไปจนอวกส์กันเลย ผมอาจเบื่อเกมไม่อยากกลับมาเล่นอีกก็ได้

ไม่ก็เอาเวลาไปอ่านการ์ตูนภาษาอังกฤษเพื่อพัฒนาภาษา

หรือทำอย่างอื่นไปก็ได้ ผมรู้สึกว่าผมทำอะไรไร้สาระในเวลานั้นยังดีกว่าอีก..

ฟิสิกส์..เรียนกับลุง พ่อเล่นบอกให้ลุงยัดผมหนึ่งชม. หนึ่งบท.. ใครมันจะไปเทพเรียนกันได้เล่า.. ฟิสิกส์นะโว้ย..

ส่วนเคมี

ไม่รู้ทำไม

ผมเล่นสติไม่อยู่กับตัวเองทุกๆ สิบวิ

จนเป็นกันไม่ต้องเรียนกันไป

(เเต่นี้ไม่ใช่ปัญหาของเลข เพราะครูเลขผม เล่นเช็คว่าผมมีสติอยู่ไหมทุกๆ ห้าวิ ==)

วันนี้กลับมาก็เห็นกองกระดาษหน้าคอมผมเกี่ยวกับ จะเรียนคณะอะไรดีที่มหาลัยไหนดีอานนะ

ตอนเเรก็คิดจะอ่านอยู่หรอก

เเต่ก็ไม่ได้อ่าน

เพราะผมคิด

ยังไงๆ พ่อเเม่ก็คงยัดให้เรียน

ถึงผมอยากไปทางไหน เป็นอะไร พ่อเเม่ก็คงห้าม (ยกเว้นเข้าได้ที่นั้นทีเดียว)

มันน่าเบื่อจริงๆ

ผมเบื่อตัวเองด้วย

กับเวลาที่ตัวเองเสียไป

โดยเฉพาะการที่โง่ไปปิดกั้นตัวเองจากทุกอย่างตอนย้ายมาโรงเรียนใหม่

ถ้าผมได้พบเธอปีเเรก

พวกเราคงมีเวลากันมากกว่านี้..

ผมเสียใจจริงๆ ...

งานหนังสือ the 2nd

ไปงานหนังสือมาอีกเเว้ว.. (บอกเเว้ว...ว่างานหนังสือเเต่ละรอบจะไปอย่างต่ำ 2 ครั้ง >_>")

ฮ้า..ซื้อของมาไม่ครบอีกเเล้ว.. (งบหมด) เเถมตอนไปถึงที่งานทำ ลิสท์หนังสือที่อยากได้หายอีก -*-""

วันนี้เอาเป๋ไปใบเดียว..เเต่ยัดเต็มที่.. (พรุ่งนี้ปวดหลังเเน่ๆ เลย)


เปิดออกมา... ไม่มีที่เหลือเลย..


เมื่อเอาของออกมาทั้งหมด.. (มันดูสูงกว่าเป๋อีก..)


กองหนังสือ... ในที่สุดก็ได้ eye shield 21 มา.. เเต่ขาดเล่ม 2 กับ 13 - -***

และนี้..กองหนังสือที่ไม่ได้รับการห่อปก..เเละ..กำลังหาที่ๆ จะเก็บในตู้อยู่ OTL

ล่าสุดร้านที่เคยไปซื้อปกเป็นประจำ..ทำผิดพลาดซะเเล้ว =w=+

ผมซื้อร้านนี้มา 3 ปีกว่าๆ ซื้อปกไว้สามขนาด (ขนาดสำหรับ มังกะ นิยาย เเละหนังสือเกมส์) ซึ้งตอนเเรกๆ คิดผมเเผ่นละ 5 บาท (ปกเขาดีนะหนาเเล้วก็ทนทานดี) เเต่ผมซื้อทียกเเพ็ค 50 ใบเลยเหลือเเผ่นละ 4 บาท..

ณ ปัจจุบันมันกลายเป็นเเผ่นละ 7 บาท... (ขึ้นมาโค ตะ ระ เยอะ) ผมต่อเหลือ 6 บาทบ้าง.. บางทีก็ได้ 5 บาท.. (ชอบเลขห้าจริงๆ ให้ตายสิ)

เเต่เมื่อวันก่อน.. เขาให้ปกผมเเบบเเพ็ค 50 ใบตามปกติ.. เเต่พอเอากลับมาดูที่บ้าน..

มันมีบัตรเสียบของผู้ผลิตปกด้วย.. โดยมีช่องให้กาข้างๆ เลข 100 กับ 200 เเละมีเบอร์ติดต่อเรียบร้อย

เดี๋ยวผมจะโทรไปสอบถามว่าจะส่งที่บ้านไหม เเล้วจะสั่งเยอะๆ ชนิดให้เขาลดเยอะๆ เลย จะได้ไม่ต้องไปพึ่งไอ้ร้านนั้นอีกต่อไปเเล้ว ว่ะ ฮ่ะๆๆๆ -A-""

....

ช่วงนี้เครียดลึกๆ แฮะ..(รู้นะว่าคนอื่นเครียดกว่า..เราคงถือว่าเราเครียดน้อยสุดเเล้วละ) อยากเลิกเรียนพิเศษ รู้สึก 5 ปีที่ผ่านมานอกจากวิชาเลขที่เรียนกัยครูแขกเเล้วอย่างอื่นเสียเวลาสุดๆ

โดยเฉพาะเมื่อตอนอยู่ม.3 ตอนปิดเทอม นอกจากต้องมาเรียนซัมเมอร์ที่โรงเรียนทุกวันเเล้ว วันเสาร์อาทิตย์ต้องไปเรียนพิเศษ..ตอนแปดโมงเช้าถึงสามทุ่มอีกด้วย..

ตอนเเรกไม่ได้คิดอะไร..ก็ทำตามพ่อเเม่สั่ง

ต่อมา..ไม่มีอะติดหัวกลับบ้านเลย (ใครจะไปเรียนรู้เรื่องว่ะ ของฝั่งไทย เเถมหลักสูตรม.ปลาย)

ตอนนี้..เพื่อนๆ รอบข้าง มีความรู้สึกพวกเขารู้อะไรเยอะจังเลย.. ผมมัวเเต่ทำอะไรนะ.. รู้สึกโง่จริงๆ ที่ไม่มีความรู้ด้านใดด้านหนึ่งที่ชัดเจน หรือพอจะรู้เท่าพวกเขาเลย..

ตอนเเรกผมนึกสงสัย..พวกเขาเอาเวลาที่ไหนทั้งเรียนก็ดี เเล้วก็ไปรู้จักพวกการ์ตูนพวกนี้นักนะ (ไปร้านหนังสือ หรือเเม้นกระทั้งงานหนังสือ ไม่มีเรื่องไหนไม่เคยผ่านสายตาพวกเขา..คิดดูดิ..)

ตอนนี้รู้เเล้ว.. ก็เวลาที่ผมโดนเเม่จับยัดเรียนพิเศษเอย...เวลาสอบที่พ่อเสียเวลาเอยไง.. (อย่างอื่นไม่ว่า เเต่ขอด่า gat pat ทีเถอะ สอบที 12 ชม. ไม่ต้องทำอะไรกันพอดีทั้งวัน)

เฮ้อ.. ผมบอกพ่อเเม่ผมจะเข้า BSAC (เคมีประยุกธ์) พวกเขาก็.. ผมนึกว่าพวกเขาจะดีใจอย่างน้อยผมก็มีเป้าหมายเเล้ว..ดีกว่าเเต่ก่อนไม่มี.. เเต่ก็เอาเข้าไป..อยากให้เป็นวิศวะ...หรือหมอ

ทำไมอะไรๆ ก็ต้องวิศวะๆ หรือหมอนะ.. โดยเฉพาะหมอเนี่ย..ถ้าเลือกได้ขอไปเป็นหมอสัตว์ดีกว่า สมัยนี้มีหลายคนมันต่ำชั่วกว่าสัตว์อีก ไม่อยากไปรักษามนุษย์อันโลภมากหรอก (ด่าตัวเองด้วยนะเนี่ย ==)

เขาบอกจบคณะวิทย์หางานทำยาก

...

ไม่รู้จะพูดไงเเล้ว

..............

เมื่อวานอีก..

เจ็บจริงๆ

มันเป็น April Fool's Day

เกิดมายังไม่เคยโดนใครเล่นวัน April Fool

เมื่อวานโดนเพื่อนเข้าไป

"เราเกลียด เเก" (พูดเน้นเเถมช้า..)

เพื่อนสนิทซะด้วย

ไม่อยากจะบอกเลย ผมน่ะแอบร้องไห้ไปในใจเเล้วก็คิดว่าเราทำอะไรไปบ้าง?? ที่ทำให้เขาเกลียดเรา

เเล้วจู่ๆ มันก็บอก April Fool's Day!

หนอย..อยากจะตบกะบาลมันแรงๆจริงๆ =*=

เจ็บนะโว้ย..ไอ้นี้นิ..

เเต่ผมก็..กลับมาคิด..พยายามไม่โกรธ..คิดซะว่าก่อนหน้านี้ผมก็พูดอะไรรุนเเรงไปมากอยู่เหมือนกัน (ไม่รู้พี่เเกจะถือสาไหม เเต่ผมรู้สึกผิดที่บางทีผมพูดอะไรเเรงไป)

เฮ้อ -- ดีนะที่เป็นหมา..ยังมีคนมาลูบหัว..

ปล. หลักๆ เวลาหมาเรียกร้องความสนใจจะมีสาเหตุอยู่สองอย่าง: 1. หิว 2. อยากให้เล่นด้วย

...

(เเล้วจะเขียนบอกทำไมเนี่ย =[]=")

ปล2. ................ รู้สึกตัวเองไม่โตซะที.. บอกพ่อไปสองอาทิตย์ก่อนให้เลิกยุ่งเรื่องสมัครสอบได้เเล้ว.. เเต่ตอนนี้..สรุปตัวเองก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่ดีนั้นเเหละ.. ทำไมนะ..ปัญาตัวเองกับครอบครัวมันยังหนักไม่พอหรอไง หรือว่าตัวเองสบายมากๆๆๆ เเต่เกิดจนไม่รู้จักทำอะไร? เอ๊ะ.. รู้ก็รู้..ทำไมไม่ทำซะทีนะ.....